بررسی نقش سبک های شناختی، اهداف پیشرفت و خودکارآمدی ریاضی در پیشرفت ریاضی دانش آموزان پایه هفتم متوسطه شهر مشهد

تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش سبک های شناختی، اهداف پیشرفت و خودکارآمدی ریاضی در پیشرفت ریاضی دانش­آموزان صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش را دانش­آموزان پسر پایه هفتم دبیرستان های دولتی منطقه تبادکان تشکیل می­دادند؛ از این جامعه تعداد 263 نفر آزمودنی با روش نمونه گیری خوشه ای دومرحله ای انتخاب شدند، سپس پرسشنامه سبک های شناختی وابسته به زمینه و ناوابسته به زمینه «آزمون گروهی اشکال نهفته»، پرسشنامه جهت گیری هدفی میدگلی و همکاران (2001) و پرسشنامه خودکارآمدی ریاضی به آنان ارائه و داده ها جمع آوری گردید. داده ها با روش آماری همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین سبک های شناختی، اهداف پیشرفت و خودکارآمدی ریاضی با پیشرفت ریاضی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد و خودکارآمدی ریاضی بیش ترین سهم را در پیش بینی پیشرفت ریاضی دارد. دانش آموزانی که سبک شناختی ناوابسته به زمینه دارند، میزان خودکارآمدی ریاضی بیشتری را گزارش کرده اند. همچنین دانش­آموزان با سبک شناختی ناوابسته به زمینه نمره اهداف تبحری بیشتری دارند و دانش آموزان با سبک شناختی وابسته به زمینه نمره اهداف اجتنابی بیشتری دارند. اهداف تبحری با خودکارآمدی ریاضی رابطه معنادار دارد. بین میزان خودکارآمدی و نمره هدف رویکردی ارتباط معناداری در جهت مستقیم وجود دارد. بین میزان خودکارآمدی و نمره هدف اجتنابی ارتباط منفی معناداری وجود دارد. همچنین نتایج پژوهش نشان می دهد که پیشرفت عملکرد تحصیلی ریاضی به تنهایی از طریق اهداف پیشرفت، سبک شناختی و میزان خودکارآمدی قابل پیش بینی است، ولی در تحلیل رگرسیون گام به گام مشخص گردید که سهم باورهای خودکارآمدی ریاضی بیشتر از اهداف پیشرفت و سبک شناختی است.